Asker,Baba ATATÜRK

Atatürk; asker, politikacı aynı zamanda iyi de bir baba idi. Çocuklarla yakından ilgilenirdi. Özellikle askeri okulların talebeleri Onun en çok ilgilendiği kişilerdi.

1929 Yılının bir sonbahar günü trenle İstanbul’dan Ankara’ya dönüyordu. Özel tren Hereke istasyonunda kısa bir mola vermişti. Birden Ata’nın gözü istasyon meydanında silah çatmış istirahat eden er kıyafetli gençlere ilişti. Onları bir el işareti ile yanına çağırdı. Hepsi birden levend vücutları ile koşar adım trenin yakınına kadar gelerek Onun karşısında birden çakılıp kaldılar. Hepsinin çakmak çakmak bakan gözleri Ata’larındaydı. Ondan bir emir bekliyor gibiydiler.

-Siz kimsiniz ne yapıyorsunuz burada?

Hepsi bir ağızdan gök gürültüsünü andıran bir haykırışla cevapladılar.

-Harbiye Stajeriyiz Paşam, Manevraya gidiyoruz.

Fazlaca coşkulu olan Atatürk:

-Bu kısa duraklamadan faydalanarak size bazı şeyler göstermek isterim.

Bir an gözlerini onların üzerlerinde gezdirdi ve sözlerine şöyle devam etti:

-Mademki subay olacaksınız, mesleğinizin size yüklediği sorumluluğun bilincinde çalışın. Kendinizi geleceğe ona göre hazırlayın. Türk tarihini derinlemesine incelediğinizde göreceksiniz ki bu millet ne zaman yükseldi ise Türk subaylarının omuzlarında yükselmiş, Ne zaman düşmüş ise subaylarının çizmeleri altında ezildiği an düşmüştür.

Harbiye talebeleri Ata’nın bu sözlerini büyük bir dikkatle ve “hazırol” vaziyeti alarak dinlediler. Atatürk’ün gözleri denize dalmıştı. Tekrar ağır düşüncelerden sıyrılır gibi bir hareketle:

-Sizin bir marşınız var, onu bana söyleyin, dedi.

Harbiye marşını dinledikten sonra geri döndü ve arkasında bekleyenlere bir şeyler söyledi. Koşuşmalar oldu. Atatürk tekrar pencereden dışarıya uzandığı an elinde büyükçe bir paket vardı. Tren ağır ağır hareket ederken, Genç Harbiyeliler hep bir ağızdan; “Sağol Paşam” diye bağırdılar.

Ata’nın bu yaşanmışlığı ve sözleri üzerinden çok uzun bir zaman geçmesine rağmen o günkü yaşananlar hala belleklerden silinmemiştir.

Bana bu hatırayı nakleden Emekli Albay Fuat Uluç’un en kıymetli hatırası olarak aktarılmıştır.

Sait Arif Terzioğlu

Kaynak: Arif Basar Yayınları , Anılar Yelpazesinde , Mustafa Kemal Atatürk, Cumhuriyet